NAKŁAD WERSJI DRUKOWANEJ WYCZERPANY

Wersja e-book dostępna tylko tu!

Czarna biel. Wspomnienia

Wersja cyfrowa na czytniki e-book

Autor Marian A. Nocoń
Wydawnictwo Szara godzina
Premiera 20 lipca 2016
ISBN 9788364312854
Gatunek literatura faktu, biografia, pamiętnik

Średnia ocen

(3/5)

26,25 

Co zyskasz kupując w sklepie autorskim?

1

Okolicznościowa pocztówka

Niepowtarzalna pocztówka z zdjęciem wykonanym przez autora książki, nawiązująca do fabuły książek z cyklu SETON.

Bezpośrednio wspierasz autora książki

Zysk ze sprzedaży książek pozbawiony jest kosztów sprzedaży w sieci sklepów internetowych, dzięki temu więcej tantiem trafia do autora.

Zanim Victor Moss, bo o nim mowa, jako major amerykańskich komandosów wpadł w wir II Wojny w Zatoce Perskiej, doświadczenie zdobywał w licznych misjach specjalnych. Wystarczało mu ono do prowadzenia wojaczki, jednak już nie w zmaganiach z przeciwnościami, jakie wywołało pojawienie się notesu.

Ze swoimi zapisami był on jak artefakt przywołany do rzeczywistości. Pobudzający umysł. Do tego stopnia, że zmienił losy Mossa i wielu ludzi. Zmienił i skonfrontował. Wciągnął swoją łamigłówką, robiąc z twardziela ofiarę. Victor mógł odnieść wrażenie, wczytując się w niezrozumiałe treści, że ma do czynienia z anagramami. „Seton” to anagram notesu. I podobnie jak długi opatrunek o tej samej nazwie, splata ich historie na o wiele dłużej, niż by chciał tego Victor.

Pierwszy tom thrillera oparty na historycznych i starożytnych artefaktach, gdzie rzeczywistość przeplata się z fikcją a intryga i tajemnice nie opuszczają Czytelnika, dając sporą dawkę emocji i zaskakujących zwrotów akcji.

Aktualne promocje sklepu autorskiego

Zapisz się do klubu fanów Mariana A. Nocoń i zgarnij rabat 7%
W pakiecie z dodatkowymi korzyściami dla fanów!

Sprawdź aktualnie trwające akcje i promocje w ofercie specjalnej sklepu autorskiego Mariana A. Nocoń

Recenzje

Recenzja wydawnicza

Czarna biel” to pełna emocji i dramatyzmu literatura faktu. Bohaterka dzieli się z Czytelnikiem opowieścią o swoim życiu od odzyskania przez Polskę niepodległości po czasy współczesne. Szczególne miejsce w jej wspomnieniach zajmuje okres drugiej wojny światowej i Powstania Warszawskiego. Irena Federowicz podczas Powstania, pracując w Szpitalu Wolskim, była uczestniczką jednego z najtragiczniejszych wydarzeń tamtych dni, jakim była rzeź na Woli. Te dramatyczne chwile odcisnęły swoje piętno na jej przyszłości. Po wojnie skończyła studia medyczne i zamieszkała na Górnym Śląsku. Przedstawione wspomnienia to osobiste spojrzenie Ireny Federowicz na naszą przeszłość i teraźniejszość oraz okazja do refleksji nad losem ludzi żyjących w warunkach okupacji, Powstania i czasów powojennych. Wydawca „Szara Godzina”,

Recenzja - Gość Niedzielny / 7 sierpnia 2016 r (nr 32)

Życiorysem Ireny Federowicz, z domu Hubal-Dobrzańskiej, bohaterki „Czarnej bieli” Mariana A. Noconia można obdizielić kilka osób. Autor spisuje jej historię, podkreślając odwagę i patriotyzm tej pielęgniarki, a po wojnie – lekarki.

Dramatycznym momentem pasjonującej biografii jest opis rzezi, jakiej dokonali hitlerowcy w piątym dniu powstania warszawskiego w szpitalu na Woli, gdzie bohaterka pracowała. Ten dzień stał się jej największą życiową traumą. Kiedy zamyka oczy, słyszy, jak esesmani chodzą po piętrach i zabijają dyrektora szpitala, kapelana, chorych. Przezwycięża te wspomnienia i dalszym życiem daje świadectwo dzielności i mądrości.

Barbara Gruszka-Zych

Recenzja czytelnika / lubimyczytac.pl

Gdy sięgałam po te wspomnienia, miałam mieszane uczucia. Po co mi czyjeś wspomnienia? – pytałam sama siebie. No, ale koleżanka mi ją gorąco poleciła, więc kupiłam. Już od pierwszych stron, miło się rozczarowywałam. W środku, przeżywałam z bohaterką Ireną tak, jakby było to teraz. Gdy zbliżałam się do końca, refleksjom nie było końca. Książka odmieniła mnie i stoi teraz na mojej półce wśród ulubionych. Ważne wydarzenia z dziejów Polski z perspektywy dziecka, młodej kobiety i seniorki. Ciekawa narracja, oceny pozbawione zjadliwości i zacietrzewienia, a jednocześnie jednoznacznie określające poglądy Autorki.

Recenzja Anny Wasyliszyn / blog dlaLeidis.pl

Marian A. Nocoń zdecydował się spisać wojenne i powstańcze wspomnienia Ireny Fedorowicz i chwała mu za to, gdyż tylko świadectwa żyjących mogą sprawić, że nie zapomnimy o tych bolesnych doświadczeniach. Pierwsza część książki jest poświęcona rodzinie głównej bohaterki. Mam wrażenie, że obraz referowanych zdarzeń może być zaburzony przez młody wiek i niewielki kontakt z mieszkańcami. Z reguły opowieści krążą więc wokół zdobywania edukacji, nawiązywania pierwszych przyjaźni i dziecięcych zabaw. Niestety odrobinę irytowało mnie podejście do rodzin chłopskich, które ewidentnie są tu stawiane w pozycji osób gorszych, przez wzgląd na brak wykształcenia, czy obycia, a należy pamiętać, że posiadanie kręgosłupa moralnego nie było wcale tożsame z poziomem wyedukowania, czy pochodzenia. Bardzo ciekawie brzmią natomiast relacje z nauki w szkole pielęgniarskiej: głód, bombardowania, godzina policyjna, łapanki, kontrole, rewizje, które faktycznie budują obraz aparatu represji w ówczesnej Polsce i przybliżają je czytelnikowi w anegdotycznej formie. Drugą część wspomnień rozpoczyna zryw powstańczy, a Irena Fedorowicz wprowadza nas w tę okrutną rzeczywistość, nie szczędząc szczegółów. Masowe egzekucje, ciała kobiet, dzieci na ulicach, wywózki do obozów, ewakuacja Szpitala Wolskiego, widmo zbliżającej się śmierci i niecodzienne zbiegi okoliczności, które sprawiają, że człowiekowi udaje się przeżyć. Irena Fedorowicz daje jasno do zrozumienia, że według jej oceny Powstanie Warszawskie było niepotrzebne, bo pochłonęło zbyt wiele ofiar, a zemsta Niemców była okrutna. W swojej opowieści potrafi docenić chwilami humanizm jednostek stojących po stronie wroga, gdyż właśnie dzięki takim ludziom udało Jej się przetrwać! Nastają czasy pokoju, ale nie wolności, bo teraz sowieci wprowadzają własne represje. Życie toczy się teoretycznie normalnie, ale czy naprawdę tak powinna wyglądać wolność? „Czarna biel. Wspomnienia” to subiektywny, emocjonalny, ale właśnie przez to bardzo prawdziwy obraz życia w okupowanej Polsce sięgający aż lat osiemdziesiątych. Historia życia Ireny Fedorowicz czasami wydaje się wręcz nierealna, przerażające momenty przeplatają się z „małymi cudami” oraz całkowicie zwyczajnymi epizodami i razem z bohaterką czujemy ulgę, że udało się jej przetrwać, by mogła opowiedzieć nam o swoim wyjątkowym życiu.

Opinie czytelników

Każdą stronę czytałam z ciekawością, czułam się jakby to moja babcia opowiadała mi historię swojego życia. Język jest prosty, przez co z łatwością trafia do czytelnika. Spisane wspomnienia z jednej strony łączy prostota, a z drugiej jest w nich coś niesamowitego.
KopalniaKsiazek

lubimyczytac.pl

Coraz rzadsza sposobność do poznania minionych czasów z pierwszej ręki. Emocje bohaterki, dramatyzm, różne rodzaje strachu, to tylko niektóre z walorów tej książki, zachowującej poniekąd ponadczasowość.
Gwardian

gandalf.com.pl

Dla mnie świetna, gdyż zaprzyjaźniając się z bohaterką, niemal jestem z nią w odległych czasach. Mogłam poznać nie tylko jej życie, ale ludzi wówczas żyjących i co najważniejsze poznać ich emocje.
Aldona

granice.pl