Jubileusz to jak wiemy ważny dzień. Staramy się, czy też starają się inni, aby go mniej lub bardziej uroczyście obchodzić. Dzisiaj 16 grudnia 2021 roku obchodzimy 40 rocznicę pacyfikacji zakładów w stanie wojennym. Moim wkładem stało się wyróżnienie Instytutu Literatury w kategorii „opowiadanie” konkursu „Pokolenie Solidarności”.
Autorzy mieli za zadanie napisać beletrystyczne opowiadanie nawiązujące do czasów z lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, związane z ówczesnymi faktami rodzącego się ruchu robotniczo-narodowego „Solidarność”.
Z moich doświadczeń, zwłaszcza po napisaniu wspomnień z relacji świadka w książce „Czarna biel. Wspomnienia” wiedziałem, że jest to zadanie trudne. Bo nie wystarczy tylko wyobraźnia, ale także potrzebna jest znajomość faktów historycznych, z którymi historia opowiadania musi się łączyć.
Połowę czasu pochłonęło mi dotarcie do interesujących mnie (obranego miejsca akcji) źródeł historycznych. Pozostałą część mogłem poświęcić na tworzenie opowieści. Opowiadania, w którym czytelnik może poznać szczegóły z tamtejszego życia, jego specyfiki na tle historycznych wydarzeń. Towarzyszących bohaterowi emocjom, relacji międzyludzkich, wartości o które walczył i doznań. Nieraz traumatycznych.
Po co? By odnieść sukces w konkursie literackim? To też, ale zmierzyć się z wyzwaniem. Spróbować oddać klimat tamtych czasów i losy zwykłego człowieka, który w wirze wydarzeń dojrzewa do prawdy, która była wtedy bardzo zakłamana. Do prawdy o wolności, kraju, ludzi i samym sobie. Bo w czasach niecodziennych, szybciej się dojrzewa.
Mój wkład: opowiadanie pt. „Przyśpieszone dojrzewanie do prawdy”, które będzie niebawem opublikowane.
