Pierwsza opinia, to opinia redaktorska, czyli osoby zawodowo zajmującej się redakcją książek dla wydawnictw. Oto ona: Uważam, że powieść ma potencjał. Nie jest to mój ulubiony typ literatury, ale sprawdzam różnego rodzaju teksty i myślę, że zdecydowanie może czytelnika zainteresować. Jest akcja, dzieje się… Dużo zaskakujących motywów, zwłaszcza historycznych – zmuszających do myślenia i własnych poszukiwań w Internecie, czy innych książkach.
Druga opinia to recenzja jednych z pierwszych Czytelniczek: Powieść „Zatokowa dewiacja„, to raczej dewiacja społeczna na przykładzie bohatera, którego cel nadrzędny, nie jest jednoznaczny. Staje się celem życia. To labirynt słów tworzących obrazy tajemniczych wydarzeń i nieskończonej wyobraźni. Smutek wywołuje kończąca ten mocny thriller kropka.
Trzecia opinia, to opinia czytelnika, który zajmuje się recenzowaniem książek. Jako krytyk literacki, nie powinienem opierać się na opiniach innych, ale poprosił mnie o to Autor „Zatokowej dewiacji”. Dlatego robię wyjątek. Opierając się na dwóch recenzjach, które znalazłem w Internecie, pierwsza jest pozytywna i podkreśla potencjał powieści, jej akcję, zaskakujące motywy historyczne i psychologiczne zmuszające do myślenia oraz własnych poszukiwań. Druga recenzja jest jakby negatywna i krytykuje powieść za jej dewiację społeczną na przykładzie bohatera, którego cel nadrzędny nie jest jednoznaczny, oraz za jej labirynt słów tworzących obrazy tajemniczych wydarzeń i nieskończonej wyobraźni.
Moim zdaniem obie recenzje mają w sobie ziarno prawdy, ale żadna z nich nie oddaje w pełni wartości i uroku tej powieści. Powieść ma potencjał i może być interesująca dla czytelnika. Pełna akcji, która nie pozwala na nudę. Autor umiejętnie prowadzi fabułę i wprowadza wiele zaskakujących motywów, zwłaszcza historycznych, które zmuszają do myślenia i własnych poszukiwań. Pokazuje, że historia nie jest martwą przeszłością, ale żywym źródłem inspiracji i wiedzy. Porusza w powieści wiele ważnych tematów społecznych i moralnych, takich jak konflikty międzynarodowe, terroryzm, manipulację, korupcję, lojalność, miłość, zdrada, poświęcenie i wybór.
Odniosę się jeszcze do drugiej recenzji, w której czytelniczka określiła charakter zachowań ludzkich w powieści mianem dewiacji społecznej na przykładzie bohatera, którego cel nadrzędny nie jest jednoznaczny. Uważam, że bohater jest bardzo dobrze wykreowany i ma swoją głębię i motywację. Nie jest to bohater jednowymiarowy i prosty. To bohater skomplikowany i sprzeczny, który ma swoje ideały i wartości, ale także swoje słabości i błędy. Jest to bohater, który musi zmierzyć się z własnym sumieniem i odpowiedzialnością za swoje działania. Musi podejmować trudne decyzje i ponieść ich konsekwencje a zarazem poszukujący sensu swojego życia i swojej tożsamości.
Moim zdaniem powieść jest bardzo dobrze napisana i ma swój styl oraz klimat. Autor posługuje się bogatym językiem i ciekawymi metaforami, tworząc plastyczne obrazy ze sugestywnymi scenami. Buduje napięcie i atmosferę, bawi się zarazem konwencją gatunkową i wprowadza nieoczekiwane zwroty akcji. Nie ogranicza się przy tym do jednej płaszczyzny narracji, ale łączy różne perspektywy i poziomy znaczeniowe.
A ciekawe jak Ty odbierzesz tę książkę pt. „Zatokowa dewiacja„? Po jej lekturze podziel się swoją opinią.
